لئوناردو، این نابغه قرن شانزدهم میلادی که برخی وی را نابغه همه اعصار می دانند، تابلوی مونالیز یا لبخند ژکوند را در سال های ۱۵۰۲ تا ۱۵۰۶ میلادی کشید. این تابلو، نقاشی رنگ روغنی است که بر روی بومی به جنس چوب سپیدار کشیده و بانویی را به تصویر می کشد که لبخندی راز آلود بر لب دارد و هزاران مقاله و کتاب درباره راز این لبخند و تکنیک و فلسفه پس پرده آن، تا کنون تالیف و منتشر شده است.
تکنیک ذوزنقه در ترسیم لبخند ژوکوند- شاهکار داوینچی
مرموز بودن این لبخند، یکی از دلایل شهرت این تابلوی معروف است. پس زمینه اثر همان طور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، محو بوده تا چهره این بانوی جوان، بهتر نمایان شده و جلب توجه کند. از دیگر تکنیک هایی که نقاش، برای خیره شدن چشم بیننده به لبخند در نظر گرفته است، ترسیم تابلو به صورت ذوزنقه بوده به گونه ای که دستان بانو، به صورت شل در پایین تصویر ترسیم شده اند و توجه ای را به خود جلب نمی کند.
در این حالت، دست ها در حالتی قرار می گیرد که در پایین تصویر از هم باز هستند و فرم آن ها به گونه ای است که ناخودآگاه، چشم شما را به سمت چهره هدایت می کند. شاید این یکی از دلایلی باشد که وقتی به لبخند ژکوند خیره می شویم، کم تر حواسمان به دست ها و بقیه تابلو، منحرف می شود. این تکنیک، یکی از بهترین روش ها برای طراحی پرتره است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وبلاگ:
<-PollName->